Imię: Cmentarius Bragg
Przydomek: Trupiarz
Rasa: Człowiek
Profesja: Inkwizytor
Wiek: 39
Sakiewka: 300
Umiejętności:
-Pisanie i czytanie
-Zastraszanie (Poziomy: Podstawowy/Zaawansowany)
-Czujność  (Poziomy: Podstawowy/Zaawansowany)
-Walka młotem  (Poziomy: Podstawowy/Zaawansowany)
-Magia Bólu: Merion I
-Retoryka  (Poziomy: Podstawowy/Zaawansowany)

Przedmioty:
-Piękny, zdobiony złoconymi ornamentami nadziak. Jest to młot bojowy, wyróżniający się tym, że posiada długi szpikulec wystający z tyłu obucha.
-Okrągła drewniana tarcza podbita miedzianą blachą. Herb, którego kontury można ledwo rozróżnić pośród wgnieceń i wcięć, wyobraża węża(a może jaszczurkę?) wychylającego łeb ze srebrnego kwiatu lilii. Intrygujące.
-Woreczek z ślepioprochem(4/4). Sypnięcie nawet niewielką grudką tego specyfiku w oczy napastnika wystarczy, aby na krótką chwilę go oślepić, a także zdezorientować, co daje całkiem znaczącą przewagę przy wyprowadzaniu pierwszych kilku ciosów. Proszek ten nie jest tani, a oferują go tylko nieliczni alchemicy. Jeden woreczek wystarcza, aby użyć go 4 razy.
-Gliniana butelka napełniona oliwą(1). Z szyjki wystaje szmatka nasączona zawartością naczynia. Rozbita o podłoże, po uprzednim podpaleniu "lontu", wybucha kolorowo, obejmując płomieniami wszystko w obszarze rażenia.
-Ręczne krzesiwo(9/10). Ciekawy wynalazek, który pozwala na wykrzesanie iskier używając jednej ręki. Z wyglądu przypomina lekko pułapkę na myszy.
Ubiór:
a)Zwykły: Ciemnozielona lniana koszula, wisior z pentagramem w kole ze szmaragdów, złoty sygnet z jadeitem, ciemnozielona peleryna, brązowa kamizelka z ćwiekami, czarne rękawice, spodnie z brązowego materiału, skórzane buty zapinane na klamry.
b)Pancerz: Kaftan skórzany, spodnie kolcze, zbroja płytowa z srebrnymi elementami, rękawice łuskowe, czarno-srebrna peleryna.

Opis Postaci: Wysoki, postawny mężczyzna o brodatej twarzy poznaczonej głębokimi zmarszczkami i bliznami. Włosy o barwie zeschniętej kory sosny, zarówno długi zarost, jak i opadające na plecy włosy zaplecione są w warkoczyki. Najbardziej w jego twarzy uderzają oczy- jasnoniebieskie i zimne, lustrujące wszystko dookoła przeszywającym wzrokiem. Ubrany w zbroję płytową nałożoną na skórzany kaftan, przez co trudno go zranić, jednakże jego ruchy są wolniejsze z racji dużego ciężaru pancerza. Nie ma dwóch palców u lewej ręki.
  Nie należy do osobników otwartych, ani też specjalnie miłych, aczkolwiek uwielbia konwersować na przeróżne tematy długimi godzinami(najlepiej przy jego ulubionym winie z dodatkiem pomarańcz i jabłek). Preferuje bardzo hulaszczy tryb życia, wszczynając burdy w karczmach i opijając się do nieprzytomności. Opryskliwy, złośliwy i arogancki, tak krótko można go opisać. Mimo paskudnego charakteru, zdolności na polu walki zdumiewają. Na pewno jest cennym towarzyszem, jeśli potrzeba kogoś, kto będzie szedł w pierwszej linii, ponadto wspomagając się pomniejszymi zaklęciami.
  Zamiłowaniem Cmentariusa są podróże do dalekich, niezbadanych dokładnie krain, jak i tych bliższych, leżących tuż, tuż. Ułatwia mu to wykonywany przez niego zawód- jest kurierem, pełnomocnikiem i informatorem Inkwizytorium, mającym na celu nie tylko przewozić korespondencję, ale także pomagać na różne sposoby inkwizytorom prowadzącym śledztwa. Np. donosząc na kogoś, znajdując dowody winy, albo po prostu zabijając. W takiej służbie nie tylko całkiem dobrze zarabia, ale też poszerza swoje znajomości w kręgu Świętego Officjum. Jego bardzo uciążliwą dolegliwością jest alkoholizm, postępujący z czasem i zżerający jego mózg.
  Taki, a nie inny przydomek zawdzięcza z trzech powodów: Pierwszym jest to, iż jego facjata wygląda, jak należąca do świeżo wykopanego trupa. Drugim- Ichni pociąg do pojedynków, z których zazwyczaj wychodzi cało, w przeciwieństwie do przeciwników. Trzecim zaś są niewyjaśnione (jak twierdzi Inkwizycja) przypadki śmierci kapłanów, z którymi miał okazję rozmawiać. Bo trzeba wiedzieć, że szczerze nienawidzi kleru i osób z nim powiązanych.

Historia:Cmentarius urodził się w małej wiosce w górach, nazwy której nie pamiętał. Od najmłodszych lat wykazywał umiejętności w walce bronią, podczas zabaw z innymi brzdącami, urządzając "bitwy", gdzie wyimaginowany oręż był zwykłymi patykami. Ojciec utrzymywał rodzinę z pasterstwa, jak z resztą większość górali, z kolei matka parała się tkactwem oraz krawiectwem i, trzeba przyznać, znała się na tym fachu, jak nikt. Jego wuj, Bromnorg, był bardem, a zarazem podróżnikiem, który zwiedził niemały kawałek świata. Przyjeżdżał w rodzinne strony raz, może dwa w roku, chociaż starał się jak najczęściej. Takowych właśnie wizyt wyczekiwał mały Cmentarek, spragniony opowieści o odwiedzonych przez ukochanego krewniaka krainach.
  Gdy chłopiec ukończył lat osiem zjawił się w okolicy emisariusz Świętego Oficjum poszukujący kandydatów na inkwizytorów. Traf chciał, iż przebywając w wiosce dostrzegł bawiącego się z innymi dziećmi Bragga juniora, wywijającego kijem, jak prawdziwym ostrzem, z niebywałą finezją. Za zgodą rodziców zabrał malca ze sobą do najbliższej szkoły inkwizytorskiej, aby w przyszłości głosił chwałę Pana z żagwią w jednej dłoni, symbolami religii w drugiej. Innymi słowy miał on się wyuczyć sztuki torturowania, palenia na stosach, prowadzenia śledztw, inwigilowania i wielu, wielu innych rzemiosł. Nie było mu jednak dane ukończyć nauki w akademii.
  Szesnastoletni Cmentarius postanowił zrezygnować z przywileju pobierania nauk od największych Bożych sług. W ciągu kilku miesięcy przeniesiono go do klasztoru, aby spróbował sił w innej specjalizacji, studiując księgi, przepisując je i spędzając pozostały czas na modlitwie. Spędził tam dwa i pół roku, podczas których posiadł jako taką wiedzę na temat czarnej magii, wykradając zakazane woluminy, po czym całkowicie zrezygnował z pomocy Świętej instytucji. Tułał się tak przez jakiś czas od miasta do miasta, od zajazdu do zajazdu, wykonując jakieś drobne zlecenia polegające na rzucaniu klątw, czy wykonywaniu innych równie błahych czynności.
  Wreszcie, w wieku lat dwudziestu czterech, znał się na władaniu bronią obuchową(wiadomo, jakie to przydatne podczas burdy w karczmie) i rzucaniu czarów pomocnych w czasie walki. Wobec tego uznał za całkiem dobrą myśl wstąpienie do najemnych pułków, gdzie dokształciłby się zapewne, a zarobił też wojaczką. Przyjęto go bez problemu do IX Kompanii Zbrojnych, w której to służył bez mała dziewięć lat, rąbiąc, siecząc i miażdżąc kogo, i dla kogo wypadło. Jak jednak pokazuje historia, wszystko ma swój koniec, dając początek nowemu.
  Siedemnastego dnia miesiąca Zirth, roku 978, IX KZ przestała istnieć. Około tysiąca barbarzyńców przeciw stu, wprawdzie świetnie wyszkolonym, lecz nielicznym w porównaniu z siłami przeciwnika, wojownikom. Przeżyli nieliczni, zaledwie kilku, którzy zdołali uciec. Wśród nich był Cmentarius Bragg, pozbawiony zaledwie dwóch palców w ferworze walki. Mógłby poprzysiąc zemstę, ale nie zrobił tego. Wojna to wojna, jak zwykł mawiać. Zatem wyruszył znowu w podróż, tym razem do najbliższej placówki Inkwizycji, aby "odpokutować uczynki, które obraziły Pana". W rzeczywistości potrzebował pieniędzy, toteż ukończył naukę w Akademi Inkwizytorskiej, przyjął święcenia i stał się pełnoprawnym Inkwizytorem.

Zmiany w karcie postaci:
-Parę kosmetycznych zmian, tj. Poprawienie kilku błędów w tekście, odnośnik do zdjęcia nadziaka.
-Dodanie punktu "Ubiór" i podpunktów "Pancerz" oraz "Zwykłe".
-Kolejne poprawki w tekście i kilku punktach.
-Dodanie liczby użyć dostępnych przy ślepioprochu i ręcznym krzesiwie. Dodanie ilości butelek oliwy.
-Dopisanie 100 Złotych Monet w nagrodę od Trivatara.
-Odjęcie jednej wybuchowej butelki i jednego użycia krzesiwa. Wykorzystano podczas przygody na bagnach.
-Zmiana klasy i inne zakończenie historii (Za zgodą Trivatara)
-Level up. Dodanie umiejętności "Retoryka" i rozwinięcie "Czujności" do poziomu zaawansowanego.

Ostatnio edytowany przez Cmentarius_Bragg (28-09-11 18:18:51)